ادیب

امشب

به یادبود از جایگاه خالی عزیزترین هستی دوستم

زبانم لال!

مادر نازنینش

مادر نازنین من

و مادر نازنین تو

شمعی برافروختم

آخر کجا می دانستم؟

که نافه ی این شمع

"مغول دختر ماهروی بامیان" است

که از آتش می هراسد

و بسان قطره های اشک

از دست شمع بیرون می پرد

وقتی چشم هایم را می بیند که طالب شده اند

دوباره به آغوش مادرانه ی شمع بر می گردد

و آنقدر می سوزد

که تنها نقش گام های خنده اش

بر تاقچه ی اتاقم جاودان می ماند!

ارواح مادر نازنین دوستم

و "مغول دختر ماهروی بامیان"

پیوسته شادمان باد!

                              (علی ادیب, ویستنس – ناروی)

                                          19/06/2010